۱۳۸۹ خرداد ۲۳, یکشنبه

22 خرداد 89 یک بازی دوسر برد برای جنبش سبز ایران بود.

22 خرداد امسال خیابانهای تهران و بسیاری از شهرها ملو از نیروهای امنیتی بود و در عین حال شاهد تظاهراتی به صورت پراکنده در نقاط مختلف شهر و دانشگاهها، به ویژه در شهر تهران، بودیم.
همین لشگرکشی از سوی حکومت نشان از ترس بسیار آنها از جنبش سبز ایران، حتی پس از گذشت یک سال، را دارد و باید این را یک پیروزی عظیم برای جنبش دانست و این مطلب را تو دهنی بزرگی به تمام سخنرانان حکومتی دانست که جنبش سبز را تمام شده اعلام میکردند.
باید قبول کنیم که حکومت، راه سرکوب تظاهرات های خیابانی را به خوبی آموخته است و با صرف هزینه های بسیار زیاد جلوی ایجاد تجمعات بزرگ مخالفان را میگیرد، اما ایجاد تجمعات اندک و پراکنده در نقاط مختلف شهر، نشان از سرزندگی و شادابی جنبش را دارد و قطعاً یک پیروزی بزرگ برای جنبش مردمی ایران می باشد.
نکته دیگری را که از دلایل پیروزی جنبش در سالگرد کودتای انتخاباتی می دانم، همین شادابی و احساس پیروزی در مردم است که با وجود اینکه حرکتهای مردمی در این روز منجر به یک تجمع بزرگ نشد، اما در مردم، به ویژه در فضای مجازی، هیچ نشانی از یاس و سرخوردگی و احساس شکستی که پس از 22 بهمن 88، ایجاد شده بود، دیده نمی شود بلکه احساس پیروزی و شادابی نیزمی کنند.
به عقیده من این احساس پیروزی در مردم را باید به هوشمندی مهندس موسوی و آقای کروبی نسبت داد که دو روز مانده به سالگرد کودتای انتخاباتی طی بیانیه مشترکی از هواداران خود خواسته بودند که در تظاهرات شرکت نکنند. آنها با این بیانیه انتقادات بسیاری را به جان خریدند، اما با توجه با آگاهی کامل از فضای سرکوب شدید توسط رژیم، با این بیانیه، باعث شدند انتظارات مردم از تجمع 22 خرداد زیاد بالا نرود و مردم با همین تجمعات پراکنده و در عین حال کوبنده، احساس پیروزی نمایند.